Frankfurt

Nerden başlasam?

Haftasonu artan crp ve ateş eşliğinde hastanede yatmaya devam ettik. Pazartesi günü itibariyle crp'miz 10'un üzerine çıkmış ve ateş aralığı sıklaşmışken, Salı sabah yola çıkabileceğimize (?) karar verildi.

Pazartesi akşamı Erhan ve Serhat gidip ticari bir araç kiraladılar. Daha küçüğü kalmadığı için irice bir araç(Serhat'ın deyimi ile içi, RMH'taki evimizden büyük) kiralandı.  O akşam Ayşegül ve Erhan, Alp'in yanında hastanede kaldı , ben eve toplanmaya gittim. Deniz , ben ve Serhat herşeyi koliledik. Nasıl bu kadar eşya birikti derken şaka yapmıyordum: 15 orta boy koli + 4 büyük valiz + bir kitaplık + bir TV .. (yine de arabanın yarısı boş kalmış :))

Salı sabahın köründe Alp'in antibiyotikleri arka arkaya verildi, bizi saat 9:00 gibi çıkışa hazırladılar. Son ayarlamalarla birlikte saat 10:00 da ben , Alp ve Ayşegül ambulansla Frankfurt'a doğru yola çıktık. Bizi yolculadıktan biraz sonra da Erhan'lar, eşyaların yüklendiği araba ile yola çıktı.

Yolda Alp çok usluydu maaşallah, arada sıkıldım demek dışında hiç şikayet bile etmedi. Yolun yarısında ateşi yükseldi, Allahtan akıl edip, yanımıza ateş düşürücü almıştık. Korka korka yola devam, saat 16:30 sıralarında Frankfurt'taki hastanemize ulaştık. Bizi bekliyorlardı. Alp'i hemen odasına aldılar.. Antibyotikleri başlandı..

O arada Erhan'lar ağır ve büyük araba ile geciktiler tabii. Bize oda ayırılan Parents House'daki görevliler çıkmadan oraya gidilip anahtarların teslim alınması gerekiyordu. Ayşegül ve Alp'i başbaşa bırakıp elimde harita, kampüs içinde evi (?) aradım.. Bir-iki kaybolma sonrası son dakikada adamlar çıkmadan yetişmeyi başardım.. Ama daireler biraz hayal kırıklığı oldu.. Yatak kapasitesi bize yetmiyor. Biliyorsunuz Deniz , ben ve Erhan (3 yetişkin) + Alp var. Akşam akşam başka çözüm üretemedikleri için geçici olarak bize ikinci bir oda verdiler.

Neyse anahtarları alınca, hastaneye geri döndüm, Erhan'lar da o arada vardı. Biraz hastanede Alp'le vakit geçirdikten sonra eşyaları odaya çıkarmak üzere Parents House'a gittiler.

Biz Alp'le hastanede kaldık ama gece çok kolay geçmedi. Son 2 gündür Alp'in ateşi, en geç 6 saatte yükseliyor ve artık direkt 39 un üstüne çıkıyor. Gece 3 te 39.2 oldu, CRP de bugün 17 ölçüldü. :((( Bugün sabah erken ciğerler için CT çekildi, o arada Erhan'lar hastaneye gelmiş ki, biz yokuz. Benim telefonların da şarjlarının aynı anda biteceği tuttu. Ben ve Alp'i transport gelip aldı ve başka bir binaya ambulansla götürdüler, bırakıp gittiler. Çekim yapıldı, bekle bekle gelip bizi alan yok.. O arada Alp'in ateşini ölçemiyorum ama sürekli artıyor, hissediyorum. Serum makinesiyle götürülmüştük, o da arıza verdi ötüp duruyor. Çocuğu herkesten sakınmamız gerekirken kaldık orada hastaların arasında.. Tekrar tekrar oradaki görevlileri uyardım..Tam çıldırmak üzereyken hemşiremiz bizi almaya geldi. Çok şükür dönüyoruz diye sevinmeme kalmadı, bir de baktım açık alandan yürüyerek dönüyoruz. Allahtan Alp'e mont almıştım ama bende sadece hırka.. Brrr Frankfurt soğukmuş..:(
Odaya geldik , ateş yine 39.1 Yani anlayacağınız pek hoş başlamadık ama devamı iyi olsun inşallah..

Deniz bugün eve gidip temizlik ve yerleşme işine girişti.. Zavallıcık.. Sanırım orda aç ta kalmış.. Külkedisi :(

Yarın ciğerler için röntgen, karın için ultrasound ve yine ciğerler için performans testi yapılacak.

Hala ortada lökosit yok, Hadi artık süvari birliği.. hayırlısıyla gelsin artık oğluşumun tatlı , iyi hücreleri .. vücudunun korunmaya, enfeksiyonla savaşmaya ihtiyacı var.